Vind je het spannend om voor anderen te zingen? Op social media? Op een podium?
Deze zangangst, die in feite hetzelfde is als plankenkoorts, kan in alle stadia van je leven ontstaan. Beginnende zangers, maar ook grote sterren hebben er soms last van.
Het maakt niks uit wat je kan qua zang. Of je net begint, of al vergevorderd bent, zelfs Barbra Streisand heeft 27 jaar het podium gemeden vanwege dit fenomeen.
Het belangrijkste om te weten is dat deze angsten een kwestie zijn van mindset.
Laat me je twee situaties schetsen en dan bepaal jij in welke situatie je liever zou verkeren:
Situatie 1:
Je houdt van zingen, maar doet het het liefste alleen. Je vind dat je best een mooi stemgeluid hebt en geniet daarvan. Je zingt niet waar je familie bij is, want wat als ze zouden zeggen dat het niet mooi klinkt. Je kijkt op tegen mensen op social media die zangfilmpjes posten en hele mooie dingen doen. Je vrienden lachen om filmpjes van klasgenoten die ook zingen op social media, dus tegen hun zeg je ook maar niks over zingen.
Op school organiseren ze een muziekavond, maar je geeft je niet op uit angst om
af te gaan. Hoe langer je het zingen afslaat, hoe minder plezier je hebt in het zingen in je eentje. Je hebt jezelf al de grond in gepraat voordat je ooit een zangles hebt genomen.
Situatie 2:
Je houdt van zingen en bij jou thuis zingt iedereen, of bespeelt een instrument. Je geniet ervan om samen te zingen. Je denkt dat je best een mooi stemgeluid hebt en vraagt je broer wat de volgende stap zou kunnen zijn. Hij zegt dat het misschien wel een idee is om in het schoolkoor te gaan zingen. Je geeft je op maar komt niet door de auditie. Als je thuis komt ben je teleurgesteld maar je familie verzekert je dat je wel door moet gaan. Je vind het immers leuk en je hebt aanleg. Je gaat op zangles en leert een paar liedjes zingen. Het is nog niet van sterkwaliteit, maar het begint best goed te klinken. Na een jaar geef je je op voor de muziekavond op school en de mensen in je klas vinden het goed wat je doet en je
krijgt een groot applaus.
Wat zijn nu de verschillen tussen deze situaties? Laten we ervan uitgaan dat de hoofdpersoon dezelfde aanleg heeft in beide situaties. Het verschil is de omgeving waarin diegene verkeert en zijn/haar mindset. Dat laatste woord is de sleutel. Als je mindset goed is, dat wil zeggen als je er van uit gaat dat je het heus wel kan met een beetje oefening in plaats van dat je er van uit gaat dat je zult falen, dan kom je er wel.
De omgevingsfactoren kun je namelijk beïnvloeden.
Wat je kunt doen als jouw situatie meer op situatie 1 dan 2 lijkt:
A- Creëer een succeservaring voor jezelf. Leer een lied of een oefening heel goed te zingen en je voelt je meteen veel beter over je vaardigheden.
B- Verander je sociale context. Heb je vrienden die zang maar onzin vinden? Ga bij een koor, of zoek wat mensen op die samen muziek maken en ga samen leren. Dit kost wat investering, maar geef niet op. Op die manier bevind je je al snel in een sociale context waar je elkaar op muzikaal vlak stimuleert.
C- Zoek iemand die je kan coachen. Bijvoorbeeld een vocal coach of zangleraar. Je moet je openstellen en diegene kan je weer moed inpraten als je twijfelt aan jezelf.
D- Leer jezelf een oefening aan om je te ontspannen. Wanneer je angstig bent om de volgende stap te nemen, een optreden bijvoorbeeld, helpt het om een ritueel, een vocal warm up, of een meditatie te hebben die je voorbereidt op de volgende vocale uitdaging.
Regelmatig krijg ik mp3tjes opgestuurd van dappere mensen die me soms nog nooit ontmoet hebben en vragen om even naar hun stem te luisteren en te beoordelen wat ze het beste kunnen doen. Vaak lijken hun situaties op situatie 1. Behalve een heel belangrijk element. De mindset. Contact zoeken met iemand die je kan helpen is een hele goede manier om uit de negatieve spiraal in de positieve spiraal terecht te komen.
Ik ben iedereen die me mp3tjes opstuurt heel dankbaar voor hun vertrouwen en probeer ze altijd van het beste, meest waardevolle advies te voorzien. Wil jij ook een keer iets laten horen? Stuur me een berichtje! Ik antwoord altijd.
Tot dan, Anne